De lichtjesloop is natuurlijk nieuw, maar om toch een indruk te geven van dit evenement vindt u hier de persoonlijke ervaringen met de Samenloop voor Hoop.

“Diverse emoties kwamen aan mij voorbij.“

Onderstaand kunt u mijn ervaringen met Samenloop voor Hoop als eregast lezen. Het is wel een lang verhaal geworden maar ik hoop dat u de tijd wilt nemen om het te lezen zodat het u ook kan inspireren om te komen als team, vrijwilliger, publiek, koper, aanmoediger of eregast.
Via de Maretak, inloophuis in Harderwijk voor mensen die kanker hebben (gehad) en hun naasten, kwam ik in aanraking met Samenloop voor Hoop in 2014. Dat heeft toen diepe indruk op mij gemaakt. Diverse emoties kwamen aan mij voorbij.

“Niemand zei iets, de mensen langs de kant klapten voor ons terwijl wij tussen de kramen door liepen, kippenvel!!”

Na de voorbereidingen, waar ik mijn steentje aan bijdroeg voor zover dat ging, was daar dan de start. De eerste ronde mochten wij als eregasten voorop lopen. Samen met mijn kleindochter van bijna 1 jaar liep ik mee. Ik wilde dit graag met haar doen omdat zij voor mij symbool stond voor het feit dat ik het had overleefd en van haar mocht genieten. Mijn dochter zelf hoefde niet mee te lopen zei ze. Even later stond ze langs de kant met tranen in haar ogen
en liep toch ook mee. Waarom? Het was zo indrukwekkend. Niemand zei iets, de mensen langs de kant klapten voor ons terwijl wij tussen de kramen door liepen, kippenvel!!

Daana waren er diverse activiteiten en natuurlijk de kramen van de lopers. Er werden van alles en lekkers verkocht. ’s-Avonds was er de kaarsenceremonie. Mijn zoon en een goede vriend van hem liepen met mij mee. Die vriend heeft daarna, als ik hem zag, nog meerdere malen aangehaald
hoe bijzonder hij dit moment heeft beleefd. Hij was heel blij dat hij mee mocht. Ja en zelf was ik ook diep geroerd. Daar liep ik dan, hand in hand met mijn zoon van 31 jaar en 1.93 m lang,
weer kippenvel!!

“Iedereen was uitgelaten vanwege het feit dat het volbracht was.”

Op zaterdagochtend was er de verwenochtend door professionals en lunch voor de eregasten. Heerlijk om eens in de watten gelegd te worden. Na de lunch waren er ook nog gratis workshops georganiseerd door de maretak. Heel gezellig en leuk.

Dan is het zomaar opeens tijd voor de laatste wandelronde. Wij de eregasten mochten weer voorop lopen. Nu liep een zus van mij met mij mee. Achter ons liepen de deelnemers, vrijwilligers, organisatie van de 24 uurs loop. Deze ronde was natuurlijk heel anders. Iedereen was uitgelaten vanwege het feit dat het volbracht was. En toch ook weer kippenvel!!

“Bij dit evenement mag ik mijzelf zijn.”

Nu is het december 2018 en schrijf ik dit. Volgend jaar op 20 en 21 september 2019 is er weer een Samenloop voor Hoop. Net als in 2016 zal er een 24 minuten kinderloop zijn. Mijn kleindochter is dan bijna 6 jaar. Ik hoop van harte dat wij weer samen de eerste ronde kunnen lopen. En stiekem hoop ik dat zij mee zal doen met de kinderloop. Jong geleerd is oud gedaan niet waar?

Heeft dit alles u geïnspireerd in welke vorm dan ook? Dan hoop ik u te zien volgend jaar op de Stille Wei en maken we er met z’n allen weer iets geweldig moois van.

Tot dan.

Yvon van den Hurk

Bij dit evenement mag ik mijzelf zijn. Er worden geen prestaties van mij verwacht. Ik durf mij daardoor kwetsbaar op te stellen met mijn beperkingen. Daarnaast ontstaan er spontaan fijne gesprekken. Aandacht voor elkaar. Je welkom voelen door velen. En tenslotte ook niet onbelangrijk: We hebben het reuze gezellig met veel kippenvel momenten!!